قرارداد یک‌ماهه، کار سه‌ماهه؛ طلبم را که خورده؟

شما می‌توانید برای مطالبه حق‌الزحمه خود بابت سه ماه کار انجام شده به اداره کار مراجعه کنید. ادامه همکاری شما پس از اتمام قرارداد یک‌ماهه، حتی بدون تنظیم قرارداد جدید، تعهد کارفرما به پرداخت را ایجاد می‌کند و عدم پرداخت، مصداق استیفای بلاجهت است.

بررسی تخصصی و قانونی

بر اساس جزئیات ارائه شده و تحلیل پاسخ‌های وکلا، وضعیت حقوقی شما به شرح زیر است:

• ماهیت رابطه کاری و تداوم آن:

  • با توجه به اینکه قرارداد اولیه شما "طبق اداره کار" تنظیم شده، این امر نشان‌دهنده وجود یک رابطه کارگری-کارفرمایی بین شما و کارفرما است، حتی اگر عنوان "پیمانکار" به کار رفته باشد. ملاک، محتوای قرارداد و نحوه انجام کار است.
  • ادامه همکاری شما برای سه ماه پس از اتمام قرارداد یک‌ماهه، به منزله تمدید ضمنی قرارداد کار است. در قانون کار ایران، ادامه کار پس از اتمام قرارداد موقت، به معنای تبدیل آن به قرارداد دائم نیست، اما تعهد کارفرما به پرداخت حق‌الزحمه و مزایای مربوط به مدت کارکرد واقعی را ایجاد می‌کند.
  • عدم تنظیم قرارداد جدید برای دوره سه ماهه، مانع از مطالبه حقوق شما نیست. کارفرما نمی‌تواند از خدمات شما بهره‌مند شده و از پرداخت حق‌الزحمه آن امتناع کند.

• مستندات قانونی و رویه:

  • ماده ۷ قانون کار: قرارداد کار می‌تواند کتبی یا شفاهی باشد. تداوم کار پس از اتمام قرارداد موقت، اگرچه آن را به قرارداد دائم تبدیل نمی‌کند، اما تعهد پرداخت را برای کارفرما ایجاد می‌کند.
  • اصل استیفای بلاجهت (ماده ۳۳۶ قانون مدنی): این اصل حقوقی بیان می‌کند که هر کس بر حسب امر دیگری اقدام به عملی کند که عرفاً برای آن عمل اجرتی باشد یا آن شخص عادتاً مهیای آن عمل باشد، عامل مستحق اجرت عمل خود خواهد بود، مگر اینکه معلوم شود قصد تبرع داشته است. در مورد شما، کارفرما از خدمات شما بهره‌مند شده و باید حق‌الزحمه آن را بپردازد.

• مرجع رسیدگی:

  • با توجه به ماهیت قرارداد اولیه (که طبق اداره کار بوده) و مطالبه حق‌الزحمه بابت کار انجام شده، مرجع صالح برای رسیدگی به این دعوا، اداره کار است. شما می‌توانید با مراجعه به اداره کار محل، دادخواست مطالبه حقوق و مزایای معوقه خود را ثبت کنید.
  • در موارد خاص و پیچیده‌تر (مثلاً اگر رابطه شما با کارفرما صرفاً یک قرارداد پیمانکاری تجاری و نه کارگری تلقی شود)، ممکن است دادگاه حقوقی نیز مطرح شود، اما در این مورد، اداره کار اولویت دارد.

• مدارک و شواهد قابل ارائه:

  • قرارداد یک‌ماهه اولیه: این قرارداد مبنای اثبات رابطه کاری شما با کارفرما است.
  • شهادت کارگران: شهادت کارگرانی که شاهد ادامه همکاری شما و توافق اولیه برای یک سال بوده‌اند، مدرک بسیار مهمی برای اثبات تداوم رابطه کاری و مدت آن است.
  • مدارک مالی: هرگونه رسید پرداخت، فیش حقوقی، واریزی به حساب شما یا هر مدرک مالی که نشان‌دهنده رابطه کاری قبلی و میزان دریافتی شما باشد.
  • مدارک حضور در محل کار: عکس، فیلم، ایمیل، پیامک، یا هرگونه ارتباطی که حضور و فعالیت شما را در محل کار در طول سه ماه اثبات کند.
  • اظهارنامه رسمی: قبل از مراجعه به اداره کار، می‌توانید یک اظهارنامه رسمی برای کارفرما ارسال کنید و به صورت کتبی مطالبه خود را اعلام نمایید. این کار می‌تواند گام اولیه خوبی برای اثبات حسن نیت و مطالبه رسمی باشد.

این تحلیل بر اساس قوانین جاری کار و مدنی جمهوری اسلامی ایران ارائه شده است و توصیه می‌شود برای پیگیری دقیق‌تر و ارائه مدارک موجود، با یک وکیل متخصص در امور کار مشورت نمایید.